با توجه به مشکلات بصری متعدد تونلها که قبلاً معرفی کردیم، الزامات بالاتری برای روشنایی تونل مطرح میشود. برای مقابله مؤثر با این مشکلات بصری، میتوانیم جنبههای زیر را بررسی کنیم.
روشنایی تونلبه طور کلی به پنج بخش تقسیم میشود: بخش نزدیک شونده، بخش ورودی، بخش انتقالی، بخش میانی و بخش خروجی که هر کدام عملکرد متفاوتی دارند.
(1) بخش نزدیکشونده: بخش نزدیکشونده تونل به بخشی از جاده نزدیک به ورودی تونل اشاره دارد. این بخش که در خارج از تونل واقع شده است، روشنایی آن از شرایط طبیعی خارج از تونل و بدون نور مصنوعی ناشی میشود، اما از آنجا که روشنایی بخش نزدیکشونده ارتباط نزدیکی با روشنایی داخل تونل دارد، معمولاً آن را بخش روشنایی نیز مینامند.
(2) بخش ورودی: بخش ورودی اولین بخش روشنایی پس از ورود به تونل است. بخش ورودی قبلاً بخش تطبیق نامیده میشد که نیاز به روشنایی مصنوعی دارد.
(3) بخش انتقالی: بخش انتقالی، بخش روشنایی بین بخش ورودی و بخش میانی است. این بخش برای حل مشکل تطبیق دید راننده از روشنایی زیاد در بخش ورودی به روشنایی کم در بخش میانی استفاده میشود.
(4) بخش میانی: پس از اینکه راننده از بخش ورودی و بخش انتقال عبور کرد، دید راننده فرآیند سازگاری با تاریکی را تکمیل کرده است. وظیفه روشنایی در بخش میانی، تضمین ایمنی است.
(5) بخش خروج: در طول روز، راننده میتواند به تدریج با نور شدید در خروجی سازگار شود تا پدیده "سوراخ سفید" را از بین ببرد؛ در شب، راننده میتواند به وضوح شکل خط جاده بیرونی و موانع موجود در جاده را در سوراخ ببیند. برای از بین بردن پدیده "سوراخ سیاه" در خروجی، روش معمول استفاده از چراغهای خیابانی به عنوان روشنایی مداوم در خارج از تونل است.
زمان ارسال: ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۲
